Je kunt er niet omheen … waar hebben wij het eigenlijk over "de Talibé?"
De gedwongen bedelkinderen "Talibe"
“Talibe” is een Arabisch woord dat “hij die leert” betekent. Hij leert om de Heilige Koran te lezen in een koranschool. Deze koranscholen worden Daara's genoemd in de West-Afrikaanse taal, het Wolof. Het betekent: een huis, een Learning Center. De Daara's zijn daarmee instellingen die ondersteuning bieden voor de godsdienstige opvoeding van kinderen. De Talibe leert een aantal waarden van de gemeenschap zoals een hoffelijkheid, solidariteit, uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen en gehoorzaamheid. De Daara's liggen in de sociale omgeving waar de Talibés leven onder de verantwoordelijkheid van hun koranleraar of Marabout, die gewoonlijk als titel heeft “Serigne Daara”. Voor nieuwe leerlingen reist een Marabout soms honderden kilometers. De ouders geven het kind aan hem mee, in het geloof en vertrouwen dat hun kind goede en gratis scholing zal krijgen van deze Marabout. Het zal duidelijk zijn dat Talibés, kinderen, meestal afkomstig zijn uit afgelegen gebieden of zelfs andere landen. De koranleerkracht neemt de verantwoordelijkheid voor het eigendom van het kind over, in het onderwijs en levensonderhoud voor de gehele duur van zijn verblijf in de Daara.
"Kinderen meestal afkomstig uit afgelegen gebieden of andere landen"
Geronseld door een Marabout of gewoon mee gegeven aan deze door hun ouders.
De Daara's vormen een heel bijzonder fenomeen in een moslim Senegalees
De feiten zijn onbetwistbaar: honderdduizenden kinderen van 3 tot 15 jaar worden zo belast door hun ouders: deze koranleerkracht zou de kinderen begeleiden op "God's Way", maar het zijn vaak zelfbenoemde leerkrachten die van een traditie profiteren om de kinderen te exploiteren. De tijd die besteed word aan het leren is zeer kort, twee à drie uur. Door de huidige economische omstandigheden met een een ongekende crisis, zijn de koranleerkrachten afhankelijk van hun Talibés voor hun 3 maaltijden per dag om te overleven.
Het dagelijks kind, Talibe
De levensomstandigheden van deze kinderen zijn ernstig, nog verergerd door de jaren 70-80, met omvangrijke migratie van hun meesters naar de steden en de verarming van populatie. Tegenwoordigziet men ze vaak aan de randen van de steden, overal (op trottoirs, bij kruispunten, verkeerslichten, benzinepompen en voor restaurants), waar mensen binnen hun bereik komen. Ze smeken, sommige reciteren verzen van de Koran en de volwassenen negeren ze of geven ze een munt om er van af te zijn. Gekleed in lompen als “verkooptruc”, zijn ze een deel van de stadsomgeving. Ze worden niet gezien als een "gevaar", maar vaak als een "schande". Haastige volwassenen doen alsof ze niets zien of opmerken. Ze worden gedwongen voor enkele uren per dag te bedelen in de straten, zowel voor zichzelf als voor hun koranleerkracht of Marabout. Hun families kunnen zich niet veroorloven om financieel bij te dragen in de kosten van hun school. Zelfs als er een toelage van de staat is, levert dat geen verbetering van de levens van deze kinderen, Talibés op. Dit onderwijs, deze "niet-erkende, ongesubsidieerde instelling", laat de kinderen leren door de Koran te memoriseren en de waarden van de islam te lezen. Het moet dienen als basis voor hun volwassenheid: respect voor de voorschriften van hun godsdienst. Het zijn echter kinderen met rechten, maar hun levensomstandigheden zijn zeer hard door gebrek aan genegenheid en hun precaire gezondheid.
Deze koranscholen, "Daara's" zijn georganiseerd in netwerken
In de Daara word het stimuleren van kinderen om koranleerkracht of Marabout te worden het belangrijkste. De Talibés kunnen later Marabout worden en ze zijn dan verantwoording schuldig aan hun grote Marabout voor het openen van een school. Elke wijziging van een plaatselijke afdeling kan niet volledig worden besloten zonder te tornen aan het gezag van de" grote Marabout ', die vaak elders verblijft. De “grote Marabout” is over het algemeen door anderen op de hoogte gebracht van alles in hun Daara netwerken. Zij hebben het laatste woord over de besluiten!
...Straatkinderen, Talibe groeit tot een meerderheid
Talibé-kinderen groeien op zonder in het bezit van een geboortebewijs, soms zonder de eigen ouders te kennen, zonder het recht op vrije tijd, rust, voedsel, gezondheid, huisvesting, zonder het recht op ontwikkeling, bescherming tegen mishandeling, marteling, drugsgebruik en andere verdovende middelen, seksuele uitbuiting, de ergste vormen van kinderarbeid.
De kosten van het levensonderhoud in de stedelijke gebieden doen de traditionele vormen van solidariteit meer en meer vervagen. Daardoor wordt het steeds moeilijker voor de Talibés. De lasten van de Daara's, de familie van de koran-docenten en Marabout moet worden opgebracht door de kinderen! Die opbrengst word behaald door bedelarij en andere middelen van kinderarbeid. Zonder de steun van de ouders, zonder de steun van diensten van de landelijke overheid, lokale overheden, organisaties van het maatschappelijk middenveld. De kinderen moeten bedelen voor hun koranleraar bedelen. KINDERARBEID...TALIBE'S wordt bijna synoniem! Vandaar dat het woord Talibe “kindermisbruik” is gaan betekenen, “uitbuiting van kinderen” en “bedelaar kind.” De verschillende enquêtes die uitgevoerd zijn door NGO's (ENDA, UNICEF...) bleek dat bedelen de ergste vorm van gedwongen kinderarbeid is. Bij UNICEF is gebleken dat in Senegal meer dan 300.000 kinderen bedelaars zijn.
Bedelen is eenvoudig, maar ook het meest gevaarlijkste voor het kind.
Zijn waardigheid wordt hem afgenomen
en dat is toch wel het belangrijkste wat een kind heeft.