Twentse kapper zet zich in voor straatkinderen in Afrika

Ik ben Remco Hemmelder, voluit Remco Jacobus Wilhelmus Hemmelder, geboren op 3 juni 1973 in het pittoreske Tubbergen. Als oprichter van Stichting JEMODA heb ik mijn leven gewijd aan het dienen van anderen. Hoewel ik een Rooms-Katholieke achtergrond heb, praktiseer ik niet actief. In plaats daarvan streef ik ernaar om open te staan voor alle geloofsovertuigingen en filosofieën, zonder oordeel… JE-MO-DA.

In 2000 heb ik de stap gezet om naar Frankrijk te emigreren. Twee jaar later, in 2002, heb ik vakantie gevierd in Senegal. Het land heeft een diepe indruk op mij gemaakt met zijn vriendelijke mensen, overvloedige zonneschijn, eenvoud en vrede, ondanks dat het deel uitmaakt van Zwart Afrika. Wat mij vooral aansprak, was de eenvoudige levensstijl van de mensen, hun dagelijkse bezigheden gericht op overleven, en hun gevoel van gemeenschap en delen.

Deze ervaring wekte in mij de wens om langer in Senegal te verblijven. In 2004 heb ik deze wens verwezenlijkt door te gaan “overwinteren” in Senegal. Echter, verveling sloeg al snel toe en ik zocht naar manieren om mezelf bezig te houden. Ik begon visitekaartjes te maken voor de lokale taxichauffeurs. Door me te mengen met de lokale bevolking, werd ik geconfronteerd met de harde realiteit van de armoede in Senegal. Dit leidde uiteindelijk tot de adoptie van een kansarm kind, een daad die mijn leven voorgoed veranderde.

In de schaduw van de armoede in Senegal, ontdekte ik de Talibé, straatkinderen die een onlosmakelijk deel van het landschap vormen. Deze kinderen, discipelen in de Koran, worden onder de hoede van een Marabout geplaatst, die als hun leraar en voogd fungeert.

Toen mijn kind bevriend raakte met enkele van deze Talibé, werd ik me bewust van hun dagelijkse strijd. Elke avond boden we hen een maaltijd aan, een eenvoudig gebaar dat hun noodzaak om te bedelen voor hun dagelijks bestaan verlichtte. Het nieuws verspreidde zich snel, zoals de tamtam in Afrika, en al snel groeide de groep Talibé die elke avond voor mijn deur verzamelde voor een maaltijd.

Sinds 2005 heb ik de verantwoordelijkheid op me genomen om over deze kinderen te waken. Ik bescherm hen tegen mishandeling en misbruik in al zijn vormen. Ik voorzie hen van voedsel, medicijnen bij ziekte en, indien nodig, kleding en schoeisel. Dit is mijn bijdrage, hoe klein ook, aan het verzachten van de ontberingen van deze kinderen.

In de warme gloed van Senegal leef ik een eenvoudig leven, een keuze die ik bewust heb gemaakt om meer te kunnen geven. Mijn thuis is een traditioneel Afrikaans huis, waar ik leef met de basics - putwater voor mijn dagelijkse behoeften en elektriciteit die net genoeg is om het huis te verlichten, maar niet genoeg om een magnetron te laten draaien.

Mijn hart en ziel zijn gewijd aan het ondersteunen van de Talibé, de straatkinderen van Senegal. De kosten die hiermee gepaard gaan, draag ik grotendeels zelf. Tijdens de zomermaanden werk ik als een manusje-van-alles in Frankrijk, een rol die ik met trots en toewijding vervul.

Maar mijn salaris is niet altijd voldoende. Daarom keer ik terug naar mijn oude ambacht als kapper, een vaardigheid die ik inzet op een camping om extra inkomsten te genereren voor de Talibé van Senegal. Dit is mijn leven, een leven gewijd aan dienstbaarheid en liefde, een leven dat getuigt van de kracht van eenvoud en de impact die één persoon kan hebben.

In 2011 heb ik een cruciale beslissing genomen in mijn missie om de Talibé te helpen. Ik realiseerde me dat het ondersteunen van de Talibé indirect betekende dat ik ook de Marabouts hielp, iets wat ik niet wilde. Mijn inzet en werk zijn bedoeld voor de kinderen, niet voor een Marabout die daarvan zou kunnen profiteren.

Daarom besloot ik om kansarme kinderen, die potentieel onder de hoede van een Marabout zouden kunnen vallen, op geclassificeerde scholen te plaatsen. Naast mijn geadopteerde zoon, nam ik nog een pleegkind in huis, voorzag hem van onderdak (inclusief een eigen kamer), onderwijs, kleding en voedsel.

Het jaar 2012 werd een keerpunt. Hoe zou ik verder gaan? Zou ik de strijd met de Marabouts aangaan? Het was het begin van een nieuwe focus op onderwijs, naast het “onderhouden” van de Talibé. Ik had inmiddels vijf kinderen extra op school geplaatst.

Tegen 2013/2014 had ik 13 kinderen op school geplaatst. Daarnaast heb ik nu drie pleegkinderen uit een kansarm gezin, waarvan twee Talibé’s. Al deze inspanningen worden door mijzelf gefinancierd, met hier en daar een donatie. Dit is mijn toewijding aan de kinderen van Senegal, een belichaming van het principe van “geen water naar de zee dragen”. Ik kies ervoor om directe, duurzame verandering te creëren, in plaats van tijdelijke verlichting te bieden. Dit is mijn verhaal, een verhaal van transformatie en hoop.

Babacar en Lamien Bâ, sinds 2013 bij JEMODA
"Geen straatkind meer"

2014 Door JEMODA op school geplaatste  kinderen
Behoed als straatkinderen

In 2014, na een reis vol obstakels en uitdagingen, kon ik eindelijk met trots zeggen: “We zijn een stichting”. Stichting JEMODA was geboren. Het pad naar dit moment was niet eenvoudig. In Nederland was het opzetten van een stichting een complex proces, vooral omdat ik geen vast woon- of verblijfsadres meer had in het land. In Senegal werd ik geconfronteerd met corruptie, een strijd die ik weigerde aan te gaan.

Frankrijk bood een toegankelijke optie, ondanks de taalbarrière en de complexiteit van juridische terminologie. Maar door mijn unieke vastberadenheid en doorzettingsvermogen, wist ik een netwerk van ondersteunende mensen om me heen te verzamelen, zowel in Nederland als in Frankrijk. Een van deze mensen was Agnes Hours, die een cruciale rol speelde bij het opzetten van de stichting.

Onze missie is duidelijk: zoveel mogelijk kinderen op scholen plaatsen en op de lange termijn een opvang- en leercentrum opzetten voor kinderen die verstoten zijn. Stichting JEMODA is meer dan alleen een organisatie; het is een belichaming van hoop, doorzettingsvermogen en de onwrikbare overtuiging dat elk kind recht heeft op onderwijs en een veilige haven. Dit is het verhaal van Stichting JEMODA, een verhaal van triomf tegen alle verwachtingen in.

Rubrieken   Naar onze statuten en leden.    Doneren 

Stichting JEMODA te Senegal  

JEMODA, een naam die resoneert met de echo’s van drie grote spirituele leiders - JEZUS, MOHAMMED en de DALAI LAMA. Elk van hen heeft een unieke boodschap achtergelaten die de kern vormt van JEMODA.

Samen vormen deze drie boodschappen de essentie van JEMODA, een symbool van liefde, waarheid en verrijking. Een naam die niet alleen een organisatie vertegenwoordigt, maar ook een levensfilosofie. Een naam die inspireert en motiveert om het beste in onszelf en anderen naar boven te halen. Een naam die staat voor hoop, mededogen en de onvermoeibare zoektocht naar een betere wereld. Dat is de ware kracht van JEMODA.

Alles wat je voedt, of het nu mensen, dieren, planten zijn, of zelfs gedachten en ideeën, zal uiteindelijk bloeien en vruchten afwerpen. Zoals een tuinman die zorgvuldig zijn tuin verzorgt, zo ook voeden wij de wereld om ons heen. Elk zaadje dat we planten, elke gedachte die we koesteren, elke daad van vriendelijkheid die we uitvoeren, draagt bij aan de groei en bloei van iets moois. En op een dag, zullen we de vruchten plukken van onze inspanningen, getuige zijn van de prachtige bloei van datgene wat we hebben gevoed. Dit is de cyclus van het leven, een eeuwige dans van zaaien en oogsten, van geven en ontvangen. En in deze dans vinden we de ware betekenis van het leven. 

Remco Hemmelder - Frankrijk